Η Ιαπωνία της καρδιάς μας!!
Την επόμενη μέρα το πρόγραμμα μας είχε το ναό Kinkaku-ji που δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε γιατί είναι κάτι ξεχωριστό και για πολλούς αποτελεί το σύμβολο της πόλης του Κιότο!
Μέσα σε ένα υπέροχο τοπίο που σε γαληνεύει βλέπεις να στέκεται ένας ναός καλυμμένος με φύλλα χρυσού! Αρχικά ήταν κατοικία του Shogun Ashikaga Yoshimitsu και έπειτα μετατράπηκε σε ναό Ζεν όπου φυλάσσονται ιερά λείψανα.
Προτείνω να έρθετε νωρίς το πρωί ,ανοίγει στις 09:00 για να αποφύγετε τον πολύ κόσμο.
Βρίσκεται 8 χλμ από το κέντρο του Κιότο θα έρθετε ως εδώ με λεωφορείο (59 ή 12) και το εισιτήριο κοστίζει 400 γιέν για το ναό. Εδώ στα λεωφορεία πληρώνετε κατά την έξοδό σας και ρίχνετε τα λεφτά σε ένα κερματοδέκτη δίπλα στον οδηγό.
Το κόστος του εισιτηρίου είναι σταθερό 230 γιέν όσες στάσεις και να κάνετε, φροντίστε να έχετε ακριβώς το ποσό γιατί ο οδηγός δεν σας δίνει ρέστα. Όταν θέλετε να κατεβείτε πατήστε το κουμπί για τη στάση, και φροντίστε να ξέρετε σε ποια στάση θέλετε να σταματήσετε αφού σε τέτοια μέσα είναι δύσκολο να βρείτε κάποιον να μιλάει Αγγλικά.
Στο ναό Kinkaku-ji είδαμε να πωλούν διαφορά αναμνηστικά και ένα ξεχωριστό σάκε! Ομολογώ ότι με εντυπωσίασε, σάκε με φύλλα βρώσιμου χρυσού μέσα στο μπουκάλι.
Έπειτα φύγαμε για το κέντρο του Κιότο ξανά όπου είχαμε συνάντηση έξω από το εμπορικό κατάστημα Daimaru για το επόμενο food tour μας στην αγορά της πόλης Nishiki ξανά με την εταιρεία Japan Wonder Travel!
Αυτή την φορά είχαμε ένα prive tour μόνο για εμάς ώστε να καταφέρουμε να συγκεντρώσουμε όσο περισσότερες πληροφορίες μπορούμε.
Ξεκινήσαμε αφού γνωρίσαμε την ξεναγό μας η οποία μας έδωσε πληροφορίες για τις διαφορετικές εκφράσεις που χρησιμοποιούν στο Κιότο σε σύγκριση με το Τόκιο. Για παράδειγμα εδώ λένε Okini για ευχαριστώ αντί για Arigato αλλά δεν σημαίνει ότι δεν θα σας καταλάβουν βέβαια.
Για να πείτε νόστιμο εδώ λένε Meccha Umai αντί για Oishi που είπαμε στο Τόκιο και για το παρακαλώ - συγγνώμη Sumahen αντί το Sumimasen.
Μπορεί να σας φαίνεται ασήμαντο να μάθετε 2-3 λέξεις όμως όταν χρησιμοποιήσετε έστω και αυτές θα δείτε τους ντόπιους να εντυπωσιάζονται και να νιώθουν ικανοποίηση που προσπαθείτε να τους μιλήσετε στην γλώσσα τους.
Η αγορά της πόλης Nishiki είναι πολύ μικρότερη από αυτή της Tsukiji στο Τόκιο όμως έχει τεράστια ιστορία!
Ξεκινήσαμε την γευστική μας περιήγηση δοκιμάζοντας την πέτσα που μένει κατά την παρασκευή του τυριού σόγιας. Αν και μας είπαν ότι είναι πολύ υγιεινό εμένα μου φάνηκε κάπως αδιάφορη η γεύση του.
Συνεχίσαμε με παστέλια από άσπρο και μαύρο σουσάμι με μέλι που ήταν ακριβώς όπως τα δικά μας , πίνοντας και ένα τσάι που φτιάχνεται από τα μαύρα φασόλια, το οποίο ήταν και νόστιμο προς μεγάλη μας έκπληξη!
Είδαμε και πως παρασκευάζονται τα περίφημα Butaman ή Nikuman τα οποία είναι σαν μπάλες από ζυμάρι γεμιστά με χοιρινό κρέας και κρεμμύδια. Η αλυσίδα που πουλάει ίσως τα καλύτερα Butaman είναι η 551 horai καταστήματα της οποία θα βρείτε και στην Οσάκα. Είναι ένα πολύ οικονομικό γεύμα αφού κοστίζουν 380 γιέν τα 2 τεμάχια και θα τα βρείτε και σε σούπερ μάρκετ, ίσως όχι σε τόσο καλή ποιότητα αλλά πιο καλή τιμή. Υπάρχουν και με γέμιση πίτσα, με από γλυκά φασόλια και εκείνο που τα χαρακτηρίζει είναι ότι από έξω είναι στεγνά και το ζυμάρι είναι κολλώδες ενώ το εσωτερικό είναι ζουμερό!
Δεν διστάσαμε να δοκιμάσουμε και ένα μικρό χταποδάκι που έχουν σε ξυλάκια με κόστος τα 2 για 500 γιέν. Μπορώ να πω ότι έχει ενδιαφέρον γεύση αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας, τα αυγά που περιέχει η μικρή κοιλιά του χταποδιού δίνουν την αίσθηση ότι τρως κρόκο από αυγό!
Συνεχίσαμε με την σπεσιαλιτέ της πόλης το ψητό χέλι! Το δοκιμάσαμε σε σουβλάκι tempura δηλαδή παναρισμένο. Μπορώ να πω ότι ήταν πολύ νόστιμο και νομίζω είναι καλύτερα να το δοκιμάσετε σκέτο χωρίς να είναι tempura ώστε να νιώσετε καλύτερα την γεύση του.
Ακόμη μια φορά βγάζαμε πολλές φωτογραφίες γιατί υπήρχαν πολλά που μας εντυπωσίασαν, μπορούσες να βρεις τα πάντα, από ψητά σπουργίτια σε σουβλάκια μέχρι τεράστιους κάβουρες και όστρακα! Και εδώ υπάρχουν παντού πινακίδες που σας λένε να μην τρώτε περπατώντας οπότε καλό είναι να το σεβαστείτε και αν αγοράσετε κάτι μπορείτε να καθίσετε σε μια άκρη να το φάτε και έπειτα να συνεχίσετε την βόλτα σας.
Και σε αυτό το food tour δοκιμάσαμε ιαπωνική ομελέτα που όπως μας είπαν είναι πολύ σύνηθες να τρώνε για πρωινό αλλά εδώ δεν βάζουν ζάχαρη οπότε ήταν πολύ καλύτερη από του Τόκιο. Από το ίδιο μαγαζί αγοράσαμε και ένα αυγό που έμοιαζε και όντως ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο! Το αυγό του αιώνα όπως μάθαμε αργότερα ότι το λένε το οποίο δοκιμάσαμε στο ξενοδοχείο το βράδυ. Λεπτομέρειες θα σας δώσω παρακάτω !
Και αυτή τη φορά ήπιαμε τα σάκε μας με την αντίθεσή ότι τώρα ήταν βγαλμένο κατευθείαν από το ανοξείδωτο δοχείο αποθήκευσης και όχι από μπουκάλι. Ήταν αρκετά καλό και πιο δυνατό από το προηγούμενο όμως εγώ προτιμούσα την πιο απαλή και ελαφριά γεύση από το σάκε που δοκιμάσαμε στο Τόκιο.
Μέσα από όλη μας την περιήγηση στην αγορά μας είχε ανοίξει η όρεξη και θέλαμε να τα δοκιμάσουμε όλα!!! Τόσα όστρακα και θαλασσινά που δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε οπότε είπαμε μόλις τελειώσουμε το tour να γυρίσουμε πίσω στην αγορά για να φάμε ότι θέλουμε! Τελειώσαμε την περιήγηση μας με παγωτό με γεύση τσάι Matcha που ήταν πολύ καλύτερο από αυτό που περίμενα! Καθίσαμε σε μια καφετέρια για το παγωτό και εκεί βρήκαμε την ευκαιρία να μάθουμε πολλές πληροφορίες για την καθημερινή ζωή των ντόπιων μέσα από την γλυκύτατη ξεναγό μας.
Της μιλήσαμε για το φαινόμενο Karoshi (άνθρωποι που αυτοκτονούν έχοντας δουλέψει πάνω από 150 ώρες υπερωρίες το ονομάζουν έτσι) που διαβάσαμε ότι υπάρχει λόγω της υπερβολικής εργασίας για να μας πει ότι όντως ισχύει κάτι τέτοιο και είναι μέσα στο αίμα τους να δουλεύουν πολύ αλλά τις περισσότερες φορές οι συνθήκες τους αναγκάζουν να εργάζονται σκληρά.
Ο σύζυγος μου μας λέει είναι δάσκαλος και δουλεύει από νωρίς το πρωί μέχρι αργά, δηλαδή περίπου 09:00 με 20:00 και τα Σαββατοκύριακα όπως σήμερα (ήταν Κυριακή) πηγαίνει στο σχολείο που κάνει αθλήματα στα παιδιά. Μένουμε άφωνοι!! Λέμε τουλάχιστον ο μισθός του είναι πολύ καλός έτσι;;; Επίσης έχετε και διακοπές που τα σχολεία είναι κλειστά καλοκαίρι και στις γιορτές;;;
Μας λέει ότι ο μισθός ενός δασκάλου δεν είναι καθόλου καλός εδώ σε σύγκριση με άλλες χώρες και οι διακοπές τους είναι 2 εβδομάδες τον Αύγουστο και οι εθνικές εορτές!!! Όσο για εκείνη μας είπε ότι κάνει ξεναγήσεις σχεδόν κάθε μέρα και ουσιαστικά βλέπονται το βράδυ με τον σύζυγο. Όπως καταλαβαίνετε δεν είχαν παιδιά κάτι που προσπαθεί να εξαλείψει η Ιαπωνική κυβέρνηση αφού η χώρα έχει αρχίσει και γερνάει χωρίς με τις γεννήσεις να είναι περίπου 950.000 σε ένα κράτος με πληθυσμό 125 εκατομμύρια, αλλά δεν δίνει και κίνητρα στις εργαζόμενες γυναίκες που δεν παίρνουν κανένα επίδομα για την γέννα και αν θέλουν να γεννήσουν θα πρέπει να σταματήσουν από την δουλειά τους!!! Όπως και όσοι έχουν παιδιά δεν έχουν κανένα επίδομα από το κράτος, και αν το συνδυάσει κάνεις με το ότι πρέπει να πληρώνεις για την εκπαίδευση τους ακόμα και στα δημόσια σχολεία, αντιλαμβάνεται ότι η χώρα που όλοι στην Δύση νομίζουν ότι είναι, η "γη της Επαγγελίας" στην πραγματικότητα είναι μια φυλακή τελευταίας τεχνολογίας που έχει φυλακίσει τους κατοίκους της στο βωμό του χρήματος! Θα σας αναλύσω στην συνέχεια και άλλες πληροφορίες που μάθαμε από άλλους κατοίκους θέλοντας όπως πάντα να διασταυρώσουμε τις πληροφορίες μας.
Μετα της ωραία συζήτηση μας και έχοντας εντυπωσιαστεί η ξεναγός μας από τις γνώσεις μας για την Ιαπωνική πραγματικότητα είχε μείνει άφωνη λέγοντας μας συνεχώς: Μα εσείς ξέρετε τόσα πολλά για τη καθημερινότητα μας, πραγματικά τα ξέρετε ολα!!
Και θέλουμε να μάθουμε ακόμα περισσότερα της λέμε γιατί αυτό είναι για εμάς το πραγματικό ταξίδι!!! Έτσι θέλουμε να μας δώσετε πληροφορίες για τις γκέισες για τις οποίες φημίζεται η πόλη.
Mας λέει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες τις οποίες έχω συγκεντρώσει σε ένα ξεχωριστό άρθρο για όσους θέλουν να μάθουν για αυτές τις ξεχωριστές κοπέλες πουν διασκεδάζουν την υψηλή κοινωνία της χώρας!
Μπείτε εδώ >> Στο κόσμο μιας Γκέισα << για περισσότερες πληροφορίες αλλά και για να μάθετε που ακριβώς θα βρείτε ένα σπίτι στην περιοχή Gion που ζουν 10 γκέισες!
Σας έχουμε και βίντεο από το ρεπορτάζ μας που θύμισε λίγο τις καλές εποχές του Star channel !!😂
Όπως σας είπα παραπάνω μόλις τελειώσαμε το tour μας, ευχαριστήσαμε την ξεναγό για αυτή την υπέροχη συζήτηση, και γυρίσαμε στην αγορά, για να δοκιμάσουμε όλα αυτά που δεν προλάβαμε.
Τα όστρακα που είχαμε βάλει στο μάτι μπορεί να ήταν ακριβά (500 γιεν (4,20€) το τεμάχιο) όμως η γεύση τους ήταν εκπληκτική και ένιωθες την φρεσκάδα και την θάλασσα στο στόμα σου!
Έπειτα σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο για να δοκιμάσουμε ένα πιάτο με noodles τα Udon ! Ουσιαστικά μιλάμε για τα Ιαπωνικά μακαρόνια αφού φτιάχνονται από αλεύρι σίτου και είναι πολύ χοντρά.Συνήθως σερβίρονται ζεστά σε μορφή σούπας, η δική μου είχε αυγό και κρεμμυδάκι και ταίριαζε απόλυτα με τον κρύο καιρό! Ο Μπάμπης έφαγε ένα πιάτο με noodles από φαγόπυρο τα soba που έχουν χαρακτηριστικό σκούρο χρώμα και φύκια!
Ήταν ένα σύντομο γεύμα που θα συνεχίζονταν στο σαλόνι του hostel μας όπου θα τρώγαμε ένα ψητό ψάρι σε σουβλάκι, που πήραμε από την αγορά, συν το αυγό του αιώνα που ανυπομονούσαμε να δοκιμάσουμε. Αρχικά όταν το ανοίξαμε είδαμε ένα σκούρο καφέ πράγμα με σκόνη, κάτι σαν μούχλα και χώμα. Σπάσαμε το τσόφλι του αυγού και βλέπουμε ολόμαυρο το εσωτερικό και σαν ζελέ! Είναι αυγά πάπιας τα οποία διατηρούνται σε ένα ειδικό μείγμα για εβδομάδες ή και μήνες και έχουν την προέλευση τους από τη Κίνα.
Για να πω την αλήθεια δεν ήμουν τόσο τολμηρός για να το δοκιμάσω στην αρχή, οπότε ο Μπάμπης, ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών ξεκίνησε να το τρώει. Αρχικά το εξωτερικό κομμάτι ήταν όπως φαινόταν σαν ζελέ, το οποίο δεν είχε κάποια ιδιαίτερη γεύση αλλά ο κρόκος ήταν σαν μουχλιασμένος και η γεύση του ήταν λίγο άσχημη και η μυρωδιά.
Το βράδυ βγήκαμε για την αναζήτηση "γκέισας" που σας αναφέραμε παραπάνω που ούτε και εμείς περιμέναμε να δούμε τόσες πολλές 5 τον αριθμό να έρχονται στο σπίτι, οι 4 ήταν Geiko με καλεσμένους ,ενώ η τελευταία ήταν νεαρή Maiko εκπαιδευόμενη που γυρνούσε από το μάθημα αφού κρατούσε σε θήκη κάποιο μουσικό όργανο. Ξεχώριζε περισσότερο από τις άλλες λόγω του έντονου μακιγιάζ σε αντίθεση με της Geiko που όταν μεγαλώσουν δεν βάφονται τόσο βαριά ώστε να αναδεικνύεται η φυσική ομορφιά.
Αφού ήμασταν ικανοποιημένοι από τα όσα είδαμε πήγαμε για μια βραδινή βόλτα στα στενά της περιοχής Gion για να καταλήξουμε σε ένα μικρό μπαρ να πίνουμε μπύρες και να δοκιμάσουμε το περίφημο Wagyu το μοσχαρίσιο κρέας που είναι και πανάκριβο! Το χαρακτηριστικό του είναι ότι το λίπος του λιώνει σε χαμηλές θερμοκρασίες και είναι ακόρεστο και πλούσιο σε Ω-3 και Ω-6 λιπαρά οξέα. Βέβαια εμείς το φάγαμε ωμό και μας εντυπωσίασε η απαλή υφή του που έλιωνε στο στόμα.
Γυρίσαμε στο hostel μας όπου καθίσαμε στο σαλόνι πίνοντας μπύρες (είχαμε βαλθεί να τις δοκιμάσουμε όλες) με διαφορά σνακ! Αλήθεια στην Ιαπωνία τα σνακ είναι τόσο διαφορετικά που θέλεις να τα δοκιμάσεις όλα, από αποξηραμένα φασόλια, τηγανιτά καλαμαράκια με πικάντικη γεύση σε τσιπς, και διάφορα τέτοια αξίζει να τα δοκιμάσετε. Όσο για τις μπύρες, υπάρχουν εκατοντάδες επιλογές σε μπύρες με γεύσεις, από σταφύλι, λεμόνι, πορτοκάλι, μέχρι γκρέιπφρουτ και βατόμουρο!!! Αφού δεν τρώνε φρούτα λόγω της τιμής τους έχουν αποφασίσει να τα πίνουν μέσω της μπύρας!😂😂😂Αυτή με το λεμόνι η strong της εταιρείας Suntory με 9% αλκοόλ ήταν η καλύτερη!
