Η Ιαπωνία της καρδιάς μας!!

Θέλαμε να τσιμπήσουμε κάτι και οι σημειώσεις μου έλεγαν για ένα εστιατόριο sushi που σε σερβίρουν με μηχάνημα! Το Genki sushi είναι μια ξεχωριστή εμπειρία φαγητού που μπορείτε να ζήσετε.

Κάθεστε στο κάθισμα που θα σας πουν δίνοντας σας ένα αριθμό και ένα πλαστικό ταμπελάκι με barcode. Έπειτα βλέπετε στην οθόνη τις επιλογές που έχετε για να παραγγείλετε, επιλέγετε πατάτε ολοκλήρωση και περιμένετε. Κάποια στιγμή θα δείτε ένα δίσκο πάνω στην τροχαλία να έρχεται και να σταματάει μπροστά σας οπότε πιάνετε το πιάτο σας και πατάτε το κουμπί στην οθόνη ώστε να επιστρέψει ο δίσκος πάλι πίσω.

Δοκιμάσαμε μερικές εξαιρετικές γεύσεις που μας άρεσαν και κάποιες πιο ξεχωριστές όπως το σούσι με αυγά τόνου και εκείνο με τον αχινό.

Οι τιμές κυμαίνονται από 120 γιέν μέχρι 460 ανάλογα τι θα φάτε και μπορείτε να πίνετε και τσάι που έχουν σε σκόνη πάνω στο τραπέζι με ζεστό νερό που θα σας βοηθάει αν το πίνετε μετά από κάθε πιάτο να καθαρίζει το στόμα σας και να ξεχωρίζεται την κάθε γεύση.

Φύγαμε από εκεί με κατεύθυνση το κατάστημα της Nintendo που είχα βάλει στο πρόγραμμα μας για να παίξουμε λίγο αγαπημένο σούπερ Μάριο!!! Εκεί θα βρείτε και κατάστημα με Pokemon με τον Πίκατσου να είναι πρωταγωνιστής και τον κόσμο να ψωνίζει καθετί που τον έχει επάνω ,αρκουδάκια, μαξιλάρια, οτιδήποτε και μάλιστα σε πολύ ακριβές τιμές!!!

Είπαμε πολλοί Ιάπωνες αγαπούν τα animations και ξοδεύουν πολλά λεφτά για να αγοράζουν φιγούρες από τους αγαπημένους τους ήρωες, κουκλάκια, και ότι άλλο έχει σχέση με τα αγαπημένα τους manga!

Επιστρέφοντας τώρα πίσω στην περιοχή μας την Shinjuku περάσαμε και από την οδό Takeshita που είναι ένας εμπορικός δρόμος με πολλά μαγαζιά και ωραία ατμόσφαιρα. Εκεί θα βρείτε και κατάστημα Daiso το οποίο σας προτείναμε για τα αναμνηστικά με τιμές στα 100 γιέν!

Εκείνη τη μέρα είπαμε να εξερευνήσουμε και την νυχτερινή ζωή της περιοχής Shinjuku που είχαμε ακούσει ότι έχει ενδιαφέρον στα στενά Memory lane και το Golden Gai. Αναζητήστε τις περιοχές με τη βοήθεια του Google maps και βρεθείτε πρώτα στο memory lane που είναι ουσιαστικά ένα μικρό στενάκι με μικρά μαγαζάκια που πουλούν φαγητό κυρίως σουβλάκια yakitori με τσίκνα που θύμιζε λίγο Ελλάδα!

 Ωραία ατμόσφαιρα αν και πολύς κόσμος που κάνει λίγο δύσκολη την περίπτωση να βρείτε να κάτσετε οπότε απλά περάσαμε για βόλτα και στην συνέχεια στο Golden Gai που είναι πολλά μικρά στενάκια με μικροσκοπικά μπαράκια που μετά βίας χωράνε 6 - 8 άτομα, χωρίς δυνατή μουσική, χωρίς να επιτρέπουν να μιλάς δυνατά, και μάλιστα θα πρέπει να πληρώσεις είσοδο για να μπεις στα περισσότερα από αυτά!!! Το ποτό κοστίζει από 600 με 800 γιεν και η είσοδος στα περισσότερα από 800 με 1000 γιεν!!

Εντάξει αξίζει να περάσετε για να πάρετε μια γεύση αλλά για εμένα δεν άξιζε κάτι παραπάνω, μια περιοχή που παλιότερα ήταν πολύ κακόφημη και κάπως επικίνδυνη αλλά τώρα δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα.

Έτσι κλείσαμε την μέρα μας και πήγαμε για ύπνο αφού αύριο θα ξυπνούσαμε νωρίς για να πάμε εκδρομή στους πρόποδες του βουνού Fuji με λεωφορείο. Είχαμε κλείσει τα εισιτήρια διαδικτυακά μια μέρα πριν από την εταιρεία highway buses με κόστος 4000 γιέν μετ' επιστροφής.

Ξυπνήσαμε έτσι αρκετά πρωί ώστε να ήμαστε στην ώρα μας με το άγχος να βρούμε από ποιο σημείο ακριβώς φεύγει το λεωφορείο στο σταθμό Shinjuku που όπως σας ανάφερα πριν είναι χαοτικός. Έτσι όταν φτάσαμε ακολουθήσαμε τις σχετικές πινακίδες στο κεντρικό κτίριο ανεβήκαμε στο 2 όροφο και εκεί βρήκαμε το σταθμό λεωφορείων που φεύγουν όλα τα λεωφορεία. Είχαμε τα εισιτήρια στο κινητό μας, απλώς κάνεις screenshot την οθόνη που δείχνει την κράτηση σου και την δείχνεις στον οδηγό. 

Η διαδρομή κράτησε 2,5 ώρες και αρχικά κατεβήκαμε στη στάση Shimoyoshida που βολεύει για να πάτε στην παγόδα Chureito που σας προσφέρει υπέροχη θέα στο βουνό.

Κάτι τέτοιο βέβαια εξαρτάται από τον καιρό!!! Αφού τα σύννεφα ήταν πολλά και μόνο στην αρχή της ανάβασης μας είχαμε την ευκαιρία να δούμε την κορυφή του βουνού που για τους Ιάπωνες είναι ιερό και πρέπει να το επισκεφθούν έστω και μια φορά στην ζωή τους.

Ανεβήκαμε τα 396 σκαλιά μέχρι την κορυφή με την ελπίδα ότι θα καθαρίσει ο ουρανός κάποια στιγμή.

Όπως και να έχει βέβαια το τοπίο είναι όμορφο και δεν πρέπει να παραλείψετε να έρθετε ως εδώ απλά αν έχετε την δυνατότητα ελέγξτε τον καιρό, εμείς είχαμε στο πρόγραμμα να έρθουμε εδώ τις τελευταίες μέρες που η πρόβλεψη για τον καιρό ήταν τέτοια κάθε μέρα και μάλιστα την επόμενη έδειχνε και χιόνια στην περιοχή. Καθίσαμε περίπου 1,5 ώρα με την ελπίδα να καθαρίσει η ατμόσφαιρα και έπειτα πήραμε το δρόμο για την λίμνη Kawaguchi.

Κοντά στην λίμνη βρίσκεται και η στάση για την επιστροφή μας στο Τόκιο οπότε είπαμε τις τελευταίες ώρες να δούμε την λίμνη.

Σε εκείνη την λίμνη υπάρχει ένα τελεφερίκ που μπορείτε μέσω αυτού να ανεβείτε στη κορυφή του βουνού που σας προσφέρει θέα στο fuji αλλά αφού δεν είχαμε ελπίδα να το δούμε με τέτοιο καιρό αρκεστήκαμε σε μια βόλτα γύρω από τη λίμνη. Το κόστος για το τελεφερίκ είναι 810 yen αλλά ακόμα και με καλό καιρό εγώ σας προτείνω καλύτερα την Chureito pagoda που μπορεί να ανεβείτε τα 396 σκαλοπάτια αλλά αξίζει!

Επιστρέφοντας το απόγευμα στο Τόκιο είχαμε κανονίσει ένα τελευταίο βραδινό food tour στην περιοχή Shinjuku με την εταιρεία Magical trip.

Ήταν ένα φανταστικό tour που ήταν ότι έπρεπε για να ολοκληρώσουμε το ταξίδι μας αφού την επόμενη μέρα το βράδυ ήταν η πτήση της επιστροφής μας.

Ο κύριος Kazuya ήταν ο μόνος που άργησε στο ραντεβού του για 3 ολόκληρα λεπτά κάτι που αποτελούσε είδηση για Γιαπωνέζο😂 και φύγαμε για να ξεκινήσουμε την περιήγηση μας.

Ξεκινήσαμε με ένα κατάστημα που σερβίρει σούσι και σασίμι, βλέπετε δεν χάναμε ευκαιρία να τρώμε σούσι και αυτό προτείνω να κάνετε και εσείς! Φάτε όσο περισσότερο σούσι μπορείτε και μετά ας μην ξαναδοκιμάσετε πουθενά αλλού!

Όπως στα περισσότερα Ιαπωνικά εστιατόρια η κουζίνα ήταν ανοιχτή, τα πάντα φτιάχνονται μπροστά σου και τα υλικά όπως πάντα ολόφρεσκα!

Αν και δεν ταίριαζε με το σούσι εκεί δοκίμασα το κρασί από δαμάσκηνο όπως το έλεγαν στο κατάλογο, το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα γλυκό λικέρ που ταιριάζει απόλυτα για μετά το γεύμα σας.

Το σημαντικότερο και σε αυτό το food tour όμως ήταν η υπέροχη συζήτηση που είχαμε με τον κύριο Kazuya που απαντούσε σε όλες τις ερωτήσεις μας. Εκείνος είναι που μας αποκάλυψε ότι για ένα Ιάπωνα το να λείπει από την δουλειά του όπως εμείς για 15 μέρες είναι κάτι εξωπραγματικό!!! Ενώ δικαιούται άδεια 20 μέρες στην εταιρεία που δουλεύει γιατί ούτε αυτό είναι δεδομένο, δηλαδή δεν υπάρχει νόμος που να οριοθετεί πόσες μέρες άδεια διακουσαι, δεν τις παίρνει όλες για να δείχνει ότι νοιάζεται για την δουλειά του!!! Βέβαια και στην Ελλάδα που υπάρχει νόμος για της ημέρες που δικαιούται ο εργαζόμενος και για πολλά άλλα δεν σημαίνει ότι εφαρμόζονται κιόλας!

Μας εξήγησε ότι πλέον είναι καλά οικονομικά στη δουλειά σε εταιρεία πωλήσεων και τα σαββατοκύριακα κάνει αυτές τις ξεναγήσεις για την εμπειρία να γνωρίζει ανθρώπους από όλο το κόσμο και σαν επιπλέον εισόδημα.

Γιατί εδώ χρειάζονται όπως μας λέει χρήματα για τα πάντα, έχω δύο παιδιά για τα οποία πληρώνω την εκπαίδευση τους ακόμα και σε δημόσιο σχολείο, για την υγεία πάλι πληρώνουμε, και το κόστος διαβίωσης είναι υψηλό.